Przedszkole Miejskie w Mszczonowie

Zadania dla dzieci 5- letnich
Temat: Dbamy o Ziemię

Cele:
- doskonalenie umiejętności klasyfikacji
- pobudzenie odpowiedzialności za środowisko
- poszerzanie wiedzy proekologicznej
- doskonalenie rozpoznawania i różnicowania liczb

Propozycje zabaw:
1.„Recykling” – burza mózgów. Dziecko próbuje odgadnąć, co znaczy słowo „recykling”. R. w razie potrzeby wyjaśnia, że jest to zmniejszenie zużycia surowców naturalnych oraz ilości odpadów, przetwarzanie odpadów na coś, co można ponownie wykorzystać.
2.„Co z tym zrobić?” – szukanie nowych zastosowań dla śmieci. R. wyrzuca na środek pokoju różne przedmioty: plastikowe i szklane butelki, gazety, rysunki dzieci z makulatury, kartony, opakowania po różnych produktach, sznurki, zepsute zabawki itp. (ważne by powstała sterta śmieci). Tłumaczy przy tym, że te rzeczy nie zmieściły się w koszu, bo jest ich tak dużo. Pyta dziecko Co z tym zrobić?, a one podaje swoje propozycje. R. pyta, jak można ponownie wykorzystać te przedmioty. Jeśli dziecko znajdzie zastosowanie dla któregoś przedmiotu, R. odkłada go do osobnego kartonu, dzięki czemu zmniejsza się liczba rzeczy do wyrzucenia. R. zwraca na to uwagę dziecka. Wyjaśnia, że z wielu rzeczy można stworzyć coś nowego, zamiast wyrzucać je do kosza. Wiele przedmiotów można również przetworzyć. R. pokazuje produkty wytworzone z przetworzonego plastiku, np. z butelek (grzebień, wieszak, reklamówki), z papieru (papier toaletowy, wytłaczanki od jajek).
3.„Jak segregujemy śmieci?” – rozsypanki literowe, rozpoznawanie liter i próby czytania. R. rozsypuje  na dywanie litery tworzące wyrazy: papier, plastik, metal (dla ułatwienia każde na innym kolorze papieru). Dziecko układa wyrazy z rozsypanki literowej i nakleja je na kartkę. Następnie dziecko odczytuje wyrazy i próbuje odpowiedzieć na pytanie R.: Dlaczego te trzy wyrazy były w jednej kopercie?. R. prezentuje napisy do czytania globalnego: „szkło” i „mieszane”. Odczytuje je, 
a dziecko wyodrębnia pierwszą głoskę.
4.„Kolorowe kosze” – przypomnienie wiadomości na temat segregacji śmieci. R. zadaje dziecku pytanie: Dlaczego kosze mają różne kolory?,  dziecko próbuje na nie odpowiedzieć. R. ustawia na środku pokoju trzy pudełka w kolorach: zielonym, czerwonym i czarnym. Prosi, by dziecko wyjaśniło, jakie odpady wrzuca się do koszy oznaczonych tymi kolorami. Dziecko otrzymuje napisy (papier, plastik, metal; szkło; mieszane) i ma za zadanie przykleić je do pudeł w odpowiednim kolorze:
kosz zielony – podpis: szkło
kosz czerwony – podpis: papier, plastik
kosz czarny – podpis: mieszane.
Następnie R. ponownie wysypuje na środek odpady wykorzystane wcześniej. Dziecko losuje jeden przedmiot, próbuje określić, z czego jest, i wrzucić go do odpowiedniego pudełka.
5. „Jak długo?” – zwrócenie uwagi na problem długiego rozkładania się niektórych śmieci. Dziecko próbuje odpowiedzieć na pytanie: Co się dzieje ze śmieciami, które nie trafiają do odpowiednich pojemników?. Początkowo dziecko dzieli się swoimi pomysłami, potem R. pokazuje zdjęcia: wysypiska śmieci, smogu i dymu ze spalanych śmieci, śmieci rozrzuconych po łąkach, lasach, przy drodze. Wyjaśnia, że wiele śmieci rozkłada się bardzo długo. Opowiada o butelkach znalezionych w ziemi albo na dnie morza, które mogą mieć setki lat. R. rozkłada na dywanie kartkę papieru, kawałek metalu oraz plastiku – pyta dziecko: Której z tych rzeczy nie zniszczą: deszcz, mróz, śnieg, woda, słońce? Które mogłyby najdłużej leżeć na dworze? (najkrócej papier, następnie metal – rdza, najdłużej plastik). R. wysypuje na środek sali różne przedmioty, np. pogięty rysunek, ogryzek jabłka, reklamówkę, puszkę, plastikową butelkę, słoik, papierek po cukierku, gazetę, skórkę od banana, chusteczkę higieniczną. Podnosi po dwa i prosi, by dzieci odpowiadały na pytanie: Co dłużej?. Dziecko ma wybrać ten, który rozkłada się dłużej. R. zwraca uwagę dzieci, że część przedmiotów potrzebuje bardzo dużo czasu, aby zniknąć, a niektóre nie rozłożą się nigdy. Jak długo rozkładają się poszczególne grupy śmieci?
- pogięty rysunek (papier) – 1–6miesięcy
- ogryzek jabłka (bio) 1–5 miesięcy
- reklamówa (plastik) – nawet 400 lat
- puszka (metal) – 50 lat
- plastikowa butelka (plastik) – 400–450 lat
- słoik (szkło) – nigdy
- papierek po cukierku (plastik) – 400 lat
- gazeta (papier) – 6 tygodni
- skórka od banana (bio) – rok
- chusteczka higieniczna (papier) – 2–4 tygodnie
6. Blok zajęć o emocjach – oburzenie. „Odczytaj moje emocje” – zabawa słuchowa. Dziecko siada na dywanie. R. chowa się za parawanem i odczytuje zdania, modulując głos tak, by czuć w nim było oburzenie:
–– Jak można tak śmiecić!
–– Tu jest okropnie brudno. Kto wyrzuca puszki do lasu?
–– To okropne, gdy ktoś nie dba o środowisko.
–– Czy ludzie nie wiedzą, że po swoich psach trzeba sprzątać?!
–– Naprawdę nie mogę tego znieść, gdy śmieci zamiast do kosza trafiają na ziemię.
–– Czy tak trudno jest posegregować śmieci?
Zadaniem dziecka jest określenie, jak czuł się R., jaki był, jakie emocje mu towarzyszyły, gdy wypowiadał te zdania.
7.„Oburzenie” – dyskusja. R. rozmawia z dzieckiem, zadaje mu pytania: Co to znaczy czuć oburzenie, być oburzonym? W jakich sytuacjach można tak się czuć? Czy jest to przyjemne uczucie? Jak okazujemy swoje oburzenie?
8.„To mnie oburza” – zabawa słowna. R. siedzi z dzieckiem na dywanie. Dziecko losuje obrazek prezentujący skutki negatywnych postaw wobec środowiska. Zadaniem dziecka jest sformułowanie zdania, w którym wyrazi swoje oburzenie (za pomocą komunikatu, mimiki, gestów) związane z prezentowaną sytuacją (np. zaśmiecony las – Ktoś okropnie zaśmiecił ten las!). 
9. „Oburzony ekoludek” – praca plastyczno–techniczna. R. udostępnia dzieciom materiały do wykonania pracy (różne surowce wtórne: pudełka, plastikowe butelki, gazety, stare płyty i inne rzeczy wg pomysłu nauczyciela; klej, nożyczki, taśmę klejącą). Dziecko wykonuje postać ekoludka. Dorysowują mu elementy twarzy. R. zwraca uwagę na odpowiednią minę odzwierciedlającą oburzenie. Swoje ekoludki dziecko umieszcza na tekturowym kartoniku, wśród przyklejonych do niego zgniecionych kulek z gazet, czyli śmieci.

Opracowały: M. Gryz, A. Kasprowicz, M. Nalej